Со години се бричела и депилирала, а кога кренала раце си нашла момче

33 годишната Леа Јоргенсен има  синдром на полицистични  јајници и  страда од хормонално пореметување, поради што е премногу влакнеста по целото тело. “Цел живот сум се срамела поради моите влакна. Што се не сум правела!  Се депилирав, се бричев, се  кубев и епилирав… ништо не помогна. Се срамев поради мојот изглед, избегнував луѓе. Се плашев од нивните погледи. И тоа така траеше со години” , раскажува Леа.

Таа го има овој проблем од својата 14-та година, а поради влакната често била исмејувана и малтретирана. Од пуст срам  со години носела долги пантолони, ролки  и долги ракави. Ги избегнувала момчињата, а првпат се бакнала кога имала 27 години. Дури избегнувала да оди и на забар. Најзлобни и најсурови  беа девојчињата во средно, раскажува таа. Постојано ми беа зад петици, ми се смееја , довикуваа и што уште не… си спомнува Леа.

“Во декември 2015-та година ме удри кола и ме однесоа во болница. Ме оперираа ,  а потоа морав да лежам во болница. За првпат моето тело беше целосно изложено на туѓи погледи и тоа ми помогна да го надминам комплексот. За првпат никој не реагираше со гадење на мојата влакнестост, лекарите и медицинскиот персонал гледаа на мене како на човек на кој треба да му помогнат, да му го спасат животот,  раскажува девојката.

Се опуштив, почнав да комуницирам со луѓе и конечно си најдов маж што ме сака каква што сум. Леа веќе не се бричи, ги батали пинцетите и жилетите.  Вели дека е среќна. Дури се вратила на факултет каде студира психологија и социологија. Сака да работи со аутистични деца и да им помага. Вели дека знае какво е чувтсвото да си различен. На инстаграм има 2000 следбеници, многумина од нив и признаа  дека и самите го имаат истиот проблем.

Следниот месец таа , заедно со други 100 жени, ќе се фотографира за книгата која ја промовира различноста, насловена  – Под сето ова, и ние сме жени!