Децата ќе ви простат еден шамар, но не и овие три работи

Згрозувачка статистика за насилните методи кои родителите ги применуваат врз девата во Македонија.

Осум од вкупно десет родители ги воспитуваат, односно дисциплинираат децата со насилни методи а тоа може да големо негативно влијание врз нивниот психички, физички, социјален и емотивен развој.

По тој повод стартува кампањата со поддршка на ЕУ и УНИЦЕФ „и родителството се учи“ која има за цел да укаже на последиците од насилното однесување.

Во прилог на ова ви пренесуваме и еден корисен текст .

а, навистина – детето ќе заборави за оној шамар кој му го удривте кога ги изгубивте нервите откако врескаше и се лутеше во супермаркет … Ќе ви прости за него, ако чувствува со сето свое срце, дека и покрај сето тоа го сакате. Дека се обидувате да го научите како добра и одговорна личност треба да се однесува и дека ќе сторите сé за него. Ќе заборави дека сте го искарале откако тоа ја скршило вашата омилена вазна. И нема да ви суди сурово, бидејќи уште истиот ден сте го прегрнале нежно за добра ноќ и сте му раскажале омилена бајка, а малку пред да ги затвори очите нема да сте заборавиле да му кажете колку го сакате.

Но, постојат работи што не ги забораваат децата. И кои едвај ги простуваат – едноставно затоа што тие не се инцидент, туку целото детство. Кои се тие работи?

1. Недостаток на внимание и љубов

„Пред некое време разговарав со мојата девојка, која ми кажа дека нејзините родители никогаш не ја тепале, не била казнувана и не се сеќава на сериозна расправа за неа. Но нејзината мајка никогаш не ја покажала својата љубов со зборови или со акции, речиси немала време и не поминувале време заедно во игри и забава. Ова е страшно, и таа се уште се обидува да се справи со недостатокот на внимание и нежност оставена од детството“.

Да, такво сценарио, верувајте или не, има разурнувачки последици врз умот на детето. Дечињата се толку интуитивни што го чувствуваат со целото свое битие кога нивните возрасни им посветуваат време, внимание и љубов. И недостатокот на овие три работи функционира како да сте ги оставиле да гладуваат.

2. Критика и понижување

Понекогаш вербалната агресија може да биде далеку поопасна од физичката, иако и двете се подеднакво неприфатливи. Репликите од видот на “не те бидува  за ништо”, “никогаш не успеваш”, “ти си лошо дете”, “ти си толку глупав”, “се срамам од тебе” и така натаму… се суров удар за детската самодоверба и неговата психа. Најлошо е што децата се понижувани од нивните родители, бидејќи во природата се бара спротивното – во семејството тие треба да најдат разбирање и поддршка, а не систематска критика и секојдневно малтретирање.

3. Вашата незрелост

Дали сте слушнале за “мечина” услуга? Кај родителите таа најчесто доаѓа од премногу добрата мајка или премногу толерантниот татко – од оној родител кој не умее да вели “не” за кој нема забранети нешта, а правилата се симбол на суровост. Но, дури и ако не сте доверливи, децата ги сакаат правилата што им се потребни. За едно петгодишно дете, правилата се начин да се донесе ред во светот со кој се запознава секојдневно.

Кога се обидувате да го откажете детето од сè, кога се грижите дека зголемувајки го тонот или покажувајќи строгост, станувате лош родител, вие правите му лоша услуга на својот син или ќерка. Последиците нема да бидат веднаш очигледни. Детето ќе биде задоволно и среќно дека нема потреба да си ја уредува собата дека ќе добие се што побара и дека никој нема да му се скара, и покрај неприфатливото однесување. Но, со години, ова исто дете ќе се соочи со вистинскиот живот во кој постојат правила, одговорности и почит кон другите. Овој судир ќе биде толку болен што децата на таквите родители честопати не можат да се прилагодат како возрасни. И потсвесно, тие почнуват да ги мразат своите родители, бидејќи тие не ги подготвиле за вистински живот со нивната грижа и надмоќност.

На крајот на краиштата, вашето дете ќе ви прости за куп грешки и недостатоци, за лабавите нерви и неправедно казнување. Бидејќи родителите исто така се луѓе кои не можат да бидат совршени, без оглед колку се тешки за разбирање. Но ако постои здрав разум, свест и способност да почувствувате каде е границата и балансот, тоа сигурно ги зголемува шансите да одгледате самоуверено, самостојно, разумно и одговорно дете кое еден ден ќе ви биде благодарно.