Клас од ,,Корчагин,, по 30 години повторно ќе одат на екскурзија низ Југославија
Веднаш да ве предупредиме , овој текст е само за оние кои израснале во бившата ни заедничка држава, добрата стара Југославија . Се слушаа Бајага и Парни ваљак, а на екскурзии се одеше низ Југославија. Нашата соговорничка, Ленче Костовска Павловска , редовен читател на нашиот портал, раскажува: “Бевме деца на едно друго време, безбедни и среќни. Завршив во Корчагин, а триесетина години подоцна, нашата дружба се уште трае. Иако, дел од класот одамна замина од Македонија во потрага по подобар живот, одлучивме да се собереме и да го повториме гиманзиското патување низ Југославија” , вели Костовска, присетувајќи се на рефренот на Бајага: ” Моји су другови, бисери расути по целом свету”.
Голем југо-носталгичар сте, кои беа вашите идоли во тоа време и дали се уште одите по концерти на бивши YU ѕвезди?
-Имавме идоли и музички и спортски , а филмовите од бившите простори останаа ненадминливи. Бајага, Балашевиќ, Парни Ваљак, Оливер, Чола … И денес сум нивен редовен фан. Не пропуштам ниедна можност да ги видам на сцена.
Не секогаш можете да го видите Раде Шербеџија како во Универзална рецитира “Не дај се Инес” , или да му довикнете на Бајага која песна да ја испее само за вас во некој клуб. Го читавме Момо Капор, Нин и Галаксија, ги гледавме Маратонци…. Имавме светски шампиони во кошарка.
И по Тито, Тито, како сега го коментирате тоа. Точно ли е дека се што е слатко има крај, како што вели песната?
-За жал , убавите работи секогаш кратко трајат. Па така беше и со таа убава бивша држава која имаше претседател кој сакаше хумано општество за сите граѓани. Но, најважно е што и после толку време, ние од седмица, се уште се дружиме. Порано, секој 10-ти јуни одевме во парк со две гитари, а и сегашните дружења чест завршуваат со гитара и ју -песни.
